Kleine donder!

Een kleine 20 jaar geleden werd de Aprilia Tuono voor het eerst aan de motorwereld getoond. De iconische RSV Mille superbike als streetfighter, naakt op de markt brengen, daar was lef voor nodig. Er is ook lef nodig om soms met een heel nieuw concept te komen, en dat is precies wat Aprilia onlangs met de RS 660 deed. En nu is het beste van die twee werelden samengebracht in de Tuono 660: goed nieuws voor de A2-rijders onder ons en voor iedereen die aan minder dan 100 pk meer dan genoeg heeft!

De Tuono werd alweer bijna 20 jaar geleden in het leven geroepen, vanuit de vraag om een streetfighter. Het is inmiddels een ingeburgerde term, maar in die tijd vrij bijzonder dat een fabrikant die maakte. Want streetfighters waren motoren die je niet zo kocht; ze ontstonden. Voornamelijk als iemand z’n veel te snelle superbike crashte en – uit geldnood of omdat ie het kuipwerk steeds vervangen zat was - de kuip dan maar achterwege liet. De verbogen clip-ons werden vervangen door een recht stuur en daarmee creëerde je jouw eigen streetfighter. Geen circuitmotor maar een straatvechter met agressieve looks. Praktisch voor stuntmannen- en vrouwen, en voor de ietwat oudere generatie, die kramp in de polsen kreeg van de zithouding op een superbike, maar nog wel in de basis sportief wilde rijden.

De geschiedenis van de Tuono

De Aprilia RSV Mille was al sinds 1998 zo’n toonaangevende superbike, voorzien van een 60° V-twin, 998cc motorblok dat zo’n 128 pk leverde, en dat bij een gewicht van nog geen 200 kg! Het was in 2002 dat als een donderslag (= Tuono) bij heldere hemel Aprilia haar succesvolle superbike naakt, als streetfighter aan het publiek presenteerde: de Tuono was geboren. Echte concurrentie was er op dat moment niet; nakeds als de Triumph Speed Triple en Ducati Monster waren niet van de ‘omgebouwde Superbike-orde’ waarvan de Tuono wel was. De Aprilia Tuono R werd aanvankelijk in een beperkte oplage, maar met een minder beperkt prijskaartje van 18.000 euro gepresenteerd. Het concept bleek aan te slaan en logisch vervolg was het weglaten van de dure instelbare schokdempers, remklauwen en dikke titanium uitlaatdemper en een beter betaalbare versie voor het grote publiek op de markt te brengen. Volgende belangrijke stap in de Tuono-geschiedenis: in 2009 domineerde de gloednieuwe Aprilia RSV4 het Wereldkampioenschap Superbikes en in navolging op deze succesvolle viercilinder onthulde Aprilia niet veel later de de Tuono V4 R. Met zijn 167 pk, V4-motor en een volwaardig elektronicapakket was dit de krachtigste, meest technologische en verfijnde naked motorfiets tot dan toe. In 2015 was de motorinhoud inmiddels verhoogd naar 1.077 cc met als gevolg een toename van het maximale vermogen en koppel tot 175 pk en 121 Nm. De elektronica werd steeds verder uitgebreid, ook hard nodig om alle pk’s gecontroleerd aan het asfalt te houden.

Het beste van twee werelden

Maar steeds lichter, steeds sneller: is dat wat iedereen wil? Steeds vaker hoor je van motorrijders die zich achter de oren krabben en zich afvragen of een kleine 200 pk voor een naked bike wel de bedoeling is. Benut je het op de Nederlandse wegen, is het echt nodig voor het ultieme motorplezier? Het antwoord bij Aprilia daarop was ja en nee. Ja, want de Tuono V4 1100 is nog altijd geliefd. Maar ook nee, want achter de schermen werd er de laatste jaren hard gewerkt aan een heel ander concept. En dat werd vorig jaar onthuld met de komst van de Aprilia RS 660. De slogan ‘Be a racer’ van Aprilia kon niet beter in 1 motor werden gestopt: een motor waarin het DNA van de RSV4 en het rijplezier van de legendarische RS 250 tweetakt samenkomt. De RS660 geeft je het compacte van de lichte tweetakt, maar het gevoel dat je op een kleine superbike zit. Om hem ook in A2-versie te kunnen brengen, werd het vermogen teruggebracht van 100 naar 95 pk. En zoals iedereen al had verwacht, werd de RS 660 snel opgevolgd door de Tuono 660! De verwachtingen van de Tuono 660 waren hooggespannen. Alle jaren stapten ’s werelds bekendste motorjournalisten razend enthousiast af als ze van een introductie van een vernieuwd RSV- of Tuono-model afkwamen. De eerste indrukken van de RS 660 waren ook al unaniem positief. En daar is de Tuono grotendeels op gebaseerd. Eigenlijk zijn de grootste verschillen - op het stuur en het kuipwerk na - het ontbreken van een quickshifter, pitlimiter, IMU en niet-instelbare ingaande demping van de voorvering. Wij stapten dan ook op met grootse verwachtingen!

In balans

‘Slechts’ 95 pk, maar het woord ‘slechts’ kunnen we ook voor zijn rijklare gewicht van 183 kg en zijn prijs van €11.950,- zetten. Als je opstapt voelt de Tuono compact en licht aan. De zit klopt voor mijn 1,78m en waar ik het stuur aanvankelijk een tikje te recht en breed vindt, zou later blijken dat het een ideale zitpositie voor langere ritten oplevert. Met een druk op de knop laat het dwarsgeplaatste tweecilinder motorblok met zijn typische 270° ontstekingstiming van zich horen - best luid zelfs! Een mooie diepe grom die aangeeft dat hij vooruit wil. En zo voelt het ook als je weg accelereert. Een directe respons op de elektronische ride-by-wire gashendel, en je schakelt vlot door de versnellingen – de Tuono heeft een iets kortere overbrengingsverhouding dan de RS 660. Ik rijd weg in de ‘commute’ stand en dat belooft wat, er zijn nog twee andere modi voor op de weg plus nog eens twee die je volledig kan personaliseren. Elektronische functies van het APRC-pakket zoals tractiecontrole, anti-wheeliecontrole, motorrem en het ABS zijn daarbij in te stellen. Ook erg handig en fijn voor bij langere ritten: cruisecontrol. Waar de RS 660 is uitgerust met een verdraaid fijn werkende quickshifter, ontbreekt die bij de Tuono. Nu is een quickshifter misschien geen vereiste, maar als hij zo goed functioneert raak je er snel aan gewend en door verwend… gelukkig schakelt de Tuono zo makkelijk, dat het zonder quickshifter geen straf is. Wij reden weliswaar de full trim versie met een topvermogen van 95 pk (70 kW) bij 10.500 tpm en een maximaal koppel van 67 Nm bij 8.500 tpm, maar de A2-rijder zal niets te klagen hebben. Het is vooral de acceleratie die indruk op ons maakte. Bij 2.500 toeren begint het voorzichtig en al heeft het blok een vrij lineaire vermogensafgifte, boven de 4.500 toeren begint het feest dan echt. Deze motor wil vooruit en daarbij niets liever dan een bocht aanvallen, iets waar de Pirelli Diablo Rosso Corsa II banden ook zeker geen moeite mee hebben. Tja, wat moet je nog meer zeggen over het rijwielgedeelte… Dat van de 41mm Kayaba upside down voorvork enkel de ingaande demping niet in te stellen is, daar hebben we geen enkele moeite mee. De uitgaande demping is voldoende. De twee 320mm remschijven in het voorwiel met 4-zuiger radiale remklauwen van Brembo geven een optimaal gevoel en enorme vertraging, de controleerbaarheid is subliem. Weer iets waardoor deze motor zo geliefd bij iedere motorrijder zal zijn; de minder ervaren motorrijder met net een A2-rijbewijs op zak zal vertrouwen krijgen van deze Tuono, de ervaren motorrijder kan zich met alle vertrouwen helemaal uitleven op de Tuono. De Tuono 660 oogt vertrouwd in de bekende zwart-rode Aprilia kleuren, maar wie gecharmeerd is van het eigenwijze Acid Gold heeft geluk: ook in die kleur is hij verkrijgbaar. Als derde kleur is er gekozen voor het lichte Iridium Grey. Bepalend voor zijn uiterlijk is vooral het vooraanzicht. Niet alleen is de driedubbele led-koplampgroep met dagrijverlichting kenmerkend, het verzekert je ook van een enorme partij licht in de donkere dagen. Door zijn scherpe lijnen kort om de lichtpartij blijven de agressieve streetfighter looks behouden en details als de vorm van zijn achterlicht geven hem ook vanaf de achterkant gezien een heel eigen look. Kleine details: de Tuono heeft fraaie beschermkappen op de achterbrug, waar die bij de RS660 nog altijd ontbreken.

Conclusie

Het klinkt allemaal zo perfect… en zo is het ook! Natuurlijk hadden we al de nodige lyrische recensies voorbij zien komen en waren we voorbereid op dat ene minpuntje; die grootlicht-seinschakelaar, die in de weg zou zitten als je de koppelingshendel vast wil pakken. Maar zelfs dat gebeurde ons niet. Toch iets heel kleins? Bij deze Tuono het iets aanwezige geluid van de kettinggeleider dan misschien? Nee, we kunnen eigenlijk alleen maar alle positieve geluiden verder benadrukken: zit goed, stuurt goed, lekker geluid, wil vooruit en wil vooral een bocht in… wat wil je nog meer?! Met de RS 660 hadden we eind vorig jaar al een korte ontmoeting, later dit jaar gaan we hem nog eens uitgebreid aan de tand voelen. Mocht je inmiddels warme gevoelens voor beide hebben gekregen – eerlijk is eerlijk, die hebben wij inmiddels zeker - blijf dan aangesloten!